| 000 | 01892nam a22003017a 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 003 | UIAP | ||
| 005 | 20250326121918.0 | ||
| 008 | 220503s2020 ag |||||rb||| 001 0 spa d | ||
| 020 | _a9789874159960 | ||
| 040 |
_aUIAP _bspa _erda _cUIAP _dUIAP |
||
| 050 | 4 |
_aPQ 7798 .31 H3 _bC76 |
|
| 100 | 1 |
_aUhart, Hebe _d1936- _eautor _9192040 |
|
| 245 | 1 | 0 |
_aCrónicas completas / _cHebe Uhart ; presentación de Julia Saltzmann ; prólogo de Mariana Enriquez. |
| 250 | _aPrimera edición | ||
| 264 | 1 |
_aCiudad Autónoma de Buenos Aires : _bAdriana Hidalgo Editora, _c2020 |
|
| 300 |
_a889 páginas ; _c23 cm. |
||
| 336 |
_atexto _btxt _2rdacontent |
||
| 337 |
_asin medio _bn _2rdamedia |
||
| 338 |
_avolumen _bnc _2rdacarrier |
||
| 490 | 0 |
_aLa Lengua _pCrónica |
|
| 520 | _a"Como viajera y como cronista, Hebe Uhart tiene sus rutinas. Al hotel lo considera su refugio. El café es el otro sitio infaltable, que busca con desesperación. Si no lo encuentra fácilmente se conforma con un parador de ruta, siempre que pueda encender un cigarrillo, hojear el diario, observar a los parroquianos y a los que pasan caminando, del otro lado del vidrio o cerca de su mesa. Es furtiva, además: se queda poco tiempo, necesita absorber mucho, aprovechar al máximo. Sin embargo, no hay urgencia en sus crónicas. La relación con el lugar que visita y su gente es leve: sabe que su presencia es una curiosidad, pero se cuida bien de no ser una intrusa.Siempre que puede visita una casa particular, una escuela, la biblioteca; habla con artistas e historiadores locales y busca libros que la ayuden a comprender el lugar”. --Reseña del editor. | ||
| 541 | 0 |
_aCompra de otras áreas _d22/11/2024 |
|
| 650 | 4 |
_aCrónicas argentinas _9192038 |
|
| 650 | 4 |
_aLiteratura argentina _910774 |
|
| 700 | 1 |
_aSaltzmann, Julia _ecolaboradora _9192041 |
|
| 700 | 1 |
_aEnriquez, Mariana _eprologuista _9192042 |
|
| 942 | _c01 | ||
| 999 |
_c179472 _d179472 |
||